Ει επιλάθομαι σου Ελλάδα,

Επιλασθείει με η Δεξιά μου

Κολληθείει η γλώσσα μου τω Λάρυγγι μου

Εαν μη σου μνησθώ…

Ελληνίδες και Έλληνες,

Μεταλαμβάνομε σήμερα από τα Άγια των Αγίων του Ελληνισμού.

Μεταλαμβάνομεν άπαντες οι μύστες της προγονικής αρετής, οι κοινωνοί του αρχαίου αθανάτου μυστηρίου, οι εραστές των Θεών και των Ημιθέων της Λευτεριάς, ων και την πάνσεπτον οπτασίαν καθορούμεν, οι υψιπέτες  των άμετρων θαλάσσιων βράχων όπου φωλιάζουν οι αετοί της αρετής, της Ελληνίδος αρετής,  μιας Ελληνίδος και παμμεγίστης νήσου.

Μπροστά μας ξετυλίγεται ο θείος και πάνσεπτος Έρως των Ελλήνων της Κύπρου για την Λευτεριά, για την Ένωση, για την Ελλάδα. Το Έπος που έγραψαν με τα εφηβικά τους δάκτυλα, τα νεαρά παλληκάρια και οι χωριατοπούλες του νησιού μας, ψαύουμε τα δακτυλικά τους αποτυπώματα επάνω στις νότες μιας  ηρωικής σονάτας, επάνω στην Ελληνική Αντρειοσύνη και μας ακουμπάει η Ελευθερώτρια Σπάθα.

Διαβάζω ένα μακρύ κατάλογο γενναίων και ωραίων Ελλήνων που έλειπαν από τις τάξεις των σκολειών  μιας καθημαγμένης πατρίδας, που έλειπαν από την Μεγάλη Σχολή του Αγώνα, διαβάζω ένα μακρύ κατάλογο φτωχών ξωμάχων και εργατών που έλειπαν από το μεροκάματο αλλά επύκνωναν τις τάξεις των Ιερών Λόχων,  επύκνωναν τις τάξεις των αγωνιστών της εθνικής τιμής. Διαβάζω ένα μακρύ κατάλογο εκείνων που μπήκαν στην μάχη για έναν Κυπριακό Αρκάδι και κράτησεν  η μάχη τέσσερα ολόκληρα χρόνια,  εκείνων που μπήκαν στη  μάχη στα Λεύκτρα και στην Χαιρώνεια, στο Δραγατσάνι και στην Σάμο και κράτησεν η μάχη τέσσερα χρόνια, εκείνων που  μπήκαν στην μάχη για το Κιούγκι και το Μεσολόγγι,  και κράτησεν η μάχη τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Γρηγόρης Αυξεντίου, Κυριάκος Μάτσης, Χρίστος Σαμάρας, Ηλίας  Παπακυριακού, Φώτης Πίττας, Ανδρέας  Κάρυος,  Μιχαλάκης Παρίδης,  Μάκης Γιωργάλλας, Μιχαλάκης Καραολής,   Ανδρέας  Δημητρίου, Ανδρέας Ζάκος, Μιχαήλ Κουτσόφτας, Ιάκωβος Πατάτσος,   Χαρίλαος Μιχαήλ, Ανδρέας  Παναγίδης, Στέλιος Μαυρομμάτης,  Ευαγόρας Παλληκαρίδης,  Μάρκος Δράκος, Στυλιανός Λένα, Χαράλαμπος Μούσκος, Χρίστος Τσιάρτας, Ανδρέας Παπαβερκίου, Μιχαήλ Κουκκής, Σωτήρης Τσαγκάρης, Δημητράκης Χριστοδούλου, Δημήτρης Χαραλάμπους, Πετράκης Γιάλλουρος, Ανδρέα Βλάμης, Παναγιώτης Τουμάζος,  και εκατοντάδες άλλοι, εν τη αγχόνη αναιρεθέντες και σε ολοκαυτώματα θυσιασθέντες ή αγρίως δολοφονηθέντες στα κολαστήρια των ευγενών της αυτοκρατορίας.

Και γράφω στον κατάλογο όλοι παρόντες,

Και πλάι το βαθμό του καθενός:  Άριστα.

Ελληνίδες και Έλληνες, Αυτοί οι Έλληνες, ηλικίας από 16 έως 23 χρόνων με εξαίρεση τους Αυξεντίου και Μάτση που ήσαν 28 και 32 αντίστοιχα, ανέδειξαν πως  εσχάτη κύρωση της αξιοπρέπειας μας είναι η Ελευθερία.

Και υστάτη επικύρωση της τιμής των Ελλήνων, ο Θάνατος.

Οι υπερφυσικές και εθνικές λέξεις «Ελευθερία ή Θάνατος» δονούν κάθε αληθινό Έλληνα, μα πιο πολύ εμάς του απελεύθερους Κύπριους στην εσχατιά της Ανατολικής Μεσογείου. Ύψιστο ιδανικό η  Ελευθερία. Εναλλακτική έγκληση  ο θάνατος. Η Ελευθερία είναι Αρετή.  Η βιωματική επιταγή «Ελευθερία ή Θάνατος» ανά-κληροδοτείται συνεχώς δια των αιώνων και κάθε γενιά την ανεβάζει υψηλότερα.

Οι Κύπριοι ξεσηκώθηκαν το 1821 μαζί με τους άλλους Έλληνες. Το κίνημα πνίγηκε στο αίμα και οι πρωτεργάτες Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός και όλοι οι Μητροπολίτες, προύχοντες και λαϊκοί εσφαγιάσθησαν. Οι Κύπριοι συνέχισαν τους ξεσηκωμούς για την Ένωση. Το 1831 και το 1845 και πάλι το νησί πνίγηκε στο αίμα. Το 1879 αλλάξαμε δυνάστη , μας κατέλαβε η Βρετανική Αυτοκρατορία κι αυτό μας έδωσε την ελπίδα, την ανάσα ότι θα είχαμε την τύχη των Επτανησίων. Φευ, η δουλεία απεδείχθη σκληρότερη. Οι Έλληνες της Κύπρου ερχόντουσαν κρυφά στην Ελεύθερη Ελλάδα για να λάβουν μέρος στις εξεγέρσεις των Κρητικών, στον πόλεμο του 1897, στον Μακεδονικό Αγώνα, στους Βαλκανικούς πολέμους, στην Μικρασιατική εκστρατεία. Αλλά και στους 2 παγκόσμιους πολέμους, γιατί η γηραιά Αλβιών  εξαπατούσε κάθε φορά τον Ελληνισμό, πως αν νικούσε θα έδινε την Μεγαλόνησο στην Ελλάδα. Το 1931 η Κύπρος έζησε την συγκλονιστική Επανάσταση των Οκτωβριανών, όταν σύσσωμος ο λαός σε μια πολυαίμακτη σύγκρουση με τους Άγγλους απαίτησε  την Ένωση. Την 15^η Ιανουαρίου του 1950 ο Κυπριακός Ελληνισμός με το Ενωτικό Δημοψήφισμα ζήτησε με το συντριπτικό ποσοστό του 97% την Ένωση με την Ελλάδα. Οι Άγγλοι απάντησαν με το «Ουδέποτε» του υπουργού αποικιών Χόπκινσον και το «είναι ψεύδος και απάτη το ενωτικό σας αίτημα γιατί αν ήταν πραγματικότης θα πολεμούσατε γι αυτό»  του Άγγλου κυβερνήτη Σερ Ρόμπερτ Αρμιτέιτζ.

Την ΠΡΩΤΗ ΑΠΡΙΛΙΟΥ του 1955 αποδείξαμε στον Σερ Ρόμπερτ και σε όλο τον κόσμο ότι δεν ήταν ψεύδος και απάτη το Ενωτικό μας αίτημα. Πολεμήσαμε γι αυτό. Οι Έλληνες ορκίστηκαν στον Ιερό Ναό της Παναγίας Φανερωμένης να πολεμήσουν και να λευτερωθούν: Ορκίστηκαν ότι  «Θα παραμείνωμεν πιστοί έως θανάτου εις το εθνικόν μας αίτημα, την Ένωσιν μετά της Ελλάδος.. Άνευ υποχωρήσεων. Άνευ παραχωρήσεων. Άνευ συναλλαγών. Θα περιφρονήσωμεν την βίαν και την τυραννίαν. Με θάρρος θα υψώσωμεν το ηθικόν παράστημά μας υπεράνω των μικρών και εφημέρων κωλυμάτων, εν και μόνον επιδιώκοντες, εις εν και μόνον αποβλέποντες τέρμα, την Ένωσιν και μόνον την Ένωσιν.»

Έτσι ιδρύθηκε η ΕΟΚΑ , με αρχηγούς τον Εθνάρχη Μακάριο και τον Στρατηγό Διγενή. Η ΕΟΚΑ στην πρώτης προκήρυξη την 1^η Απριλίου ξεσήκωνε τον λαό με τους εξής λόγους:

 «Με την βοήθεια του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον Αγώναν μας, με την συμπαράσταση ολόκληρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων αναλαμβάνωμεν τον Αγώναν δια την αποτίναξιν του Αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνον το οποίο μας κατέλειπαν οι πρόγονοί μας ως Ιεράν Παρακαταθήκην:  Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ».

Πολεμήσαμε απέναντι στον δεσποτισμό των κατακτητών και τον εξανδραποδισμό των σκλάβων. Αποδείξαμε ότι η Ελευθερία είναι ο αναστοχασμός της ζωής επάνω στον ρόγχο του θανάτου, είναι να επιλέγεις συνειδητά να πεθαίνεις, για να μην είναι η Ελλάδα, η παλιοψάθα των Λαών. Ζητήσαμε ενόπλοις το δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης του Ανθρώπου, θυσιάζοντας τα καλύτερα βλαστάρια του τόπου μας.

Η Εθνεγερσία του Ελληνισμού στην Κύπρο  την 1η Απριλίου του 1955 για την Ένωση του νησιού με την Μητέρα Ελλάδα φωτίζει  τον δρόμο μας και καταυγάζει  τα βαθειά σκοτάδια της σημερινής τραγωδίας.  Μας καθοδηγούν και μας εμπνέουν οι μοναχικές μάχες  γενναίων Ελλήνων που  χλεύασαν τον φόβο και νίκησαν τον θάνατο. Ο Υπουργός των αποικιών ομολόγησε ταπεινωμένος: Στρατηγικά η ΕΟΚΑ είναι αήττητη.

Σήμερα αγγίζουμε τον Θρύλο που έγραψαν κατηχητόπαιδες  και βαθειά θρησκευόμενοι ενάρετοι νεαροί, μια μυστική μυθοπλασία που πρέπει να διδάσκεται σ όλα τα Ελληνόπουλα, αλλά οι συμπλεγματικές πολιτικές μας, την έχουν αποκλείσει απ τα σκολειά, ενώ οι ανιστόρητοι και αποσπασματικοί εκσυγχρονιστές  προσπαθούν να την παρουσιάσουν ως  εθνικιστική παράκρουση.

Ελληνίδες και Έλληνες,

Μεγαλειώδης είναι τούτη η ώρα  που τιμούμε την Επανάσταση των Ελλήνων της Κύπρου του 1955 για την Ένωση του νησιού με την Ελλάδα, εδώ  στην Περικλεέστατη πόλη της Λάρισας,  μέσα στην θριαμβευτική άνοιξη του Θεσσαλικού κάμπου. Μέσα στον Πάνσεπτο Ναό του Αγίου Αθανασίου, μεγαλειώδης και άκρως συγκινητική είναι η σημερινή Ιεροτελεστία, καθώς μνημονεύουμε τους νεκρούς μας, που έπεσαν στον αντιαποικιακό αγώνα, και νιώθουμε να φτερουγίζουν απάνωθε μας σαν χελιδόνια, που μπαινοβγαίνουν απ τους σπασμένους φεγγίτες, οι ψυχές των Θεσσαλών που έπεσαν στην Κύπρο και των Κυπρίων, που τα κόκκαλα τους είναι διεσπαρμένα σε όλη την Θεσσαλική Γη. Καθώς τιμούμε τους Έλληνες που πότισαν το χώμα με το αίμα τους για την Ελευθερία ολόκληρου του Λαού μας. Τιμούμε την 1η Απριλίου του 1955 όταν η  Κύπρος έγραψε την Ιστορία της επάνω στις πέτρες που τις σηκώσαμε και στρώσαμε τα νέα αλώνια όπου πάλευεν ο Διγενής. Αυτές οι πέτρες, που τις στεφάνωσε η καινούργια άνοιξη, έχουν σκαλισμένο επάνω τους το συναξάρι του Αγώνα που μακάρι να το διαβάζουν οι νέες γενιές. Γιατί ο Ελληνισμός ζει ώρες αγωνίας, αναπνέει την πάνδημη θλίψη της έκπτωσης και της άγνοιας, στέκει περιδεής μπροστά στο αξεπέραστο τείχος της απελπισίας και το φρόνημα του βρίσκεται στο ναδίρ. Όσοι γνωρίζουν Ιστορία και Ελληνικά Γράμματα, αισθάνονται βαθύτατη καταισχύνη.

Στην Κύπρο, ζούμε ξανά μια νέα τουρκοκρατία   με την  στρατιωτική κατοχή  των τουρκικών δυνάμεων εισβολής να συνεχίζεται και να επεκτείνεται και στις θάλασσες μας, με την κατοχική χώρα να μεταφέρει στην Κύπρο πανίσχυρα πυροβόλα και άρματα μάχης και να απειλεί απροκάλυπτα τα άλλα νησιά μας και τις θάλασσες μας .

Βιώνουμε την  απελπισία που φέρνει  ο οικονομικός μαρασμός και η φρικτή κατοχή της αδιαφορίας, του συβαριτισμού, του ενδοτισμού, ακούμε να μας καλούν να αποκόψουμε τον ομφάλιο λώρο με την Μητέρα Ελλάδα και να μετατραπούμε σε υβριδική φυλή ασπονδύλων ραγιάδων,  μας εντέλλουν να υποστείλουμε τις Ελληνικές σημαίες από τα σπίτια μας κάτω στο νησί, τους ακούμε να μαγαρίζουν τον Αγώνα για την Ένωση μέσα στον Ιερό ναό της Φανερωμένης, εκεί όπου οι αγωνιστές μας,  έδιναν τον όρκο να πεθάνουν για την Ελευθερία και στην συνέχεια ανέβαιναν το ικρίωμα της αγχόνης ή γίνονταν παρανάλωμα του πυρός ψάλλοντας τον Εθνικό μας Ύμνο. Τους ακούμε να καπηλεύονται τις θυσίες των Παλικαριών μας και να διαστρεβλώνουν την Ιστορία. Θλιβερά και ασεβή Homunculi  μάχουνται να   εξωραΐσουν την αθλιότητα της παράδοσης, της υποταγής  και του εκτουρκισμού του λαού μας, με την λύση της συμφοράς που απεργάζονται.

Οι μεγάλοι, οι γενναίοι, οι δυνατοί, που αίρουν τα βάρη των Ελλήνων, όταν τους συνθλίβει η ασήκωτη σκλαβιά, έχουν εκλείψει. Οι φωτισμένοι δάσκαλοι που καθοδηγούν τον κόσμο μέσα στο πηχτό σκοτάδι της υποδούλωσης, έχουν χαθεί.

Οι σπουδαίοι Έλληνες που ανεβάζουν με την ρομφαία του πολιτικού τους παραστήματος, το ήθος και την τιμή του Ελληνισμού σε δυσθεώρητα ύψη, έχουν σωπάσει.

Οι ζηλωτές της  Ελευθερίας και οι λάτρεις του Ελληνικού Πνεύματος έχουν φύγει.

Η αντίσταση των ολίγων στους κατακτητές θεωρείται αναχρονισμός.

Ωστόσο, για όλους εμάς τους ολίγους, τους αθεράπευτα  ρομαντικούς, οι  Επαναστάσεις  των Ελλήνων για την Ελευθερία συνιστούν Μνημεία του Παγκόσμιου Πολιτισμού. Το πνεύμα των Απελευθερωτικών μας Αγώνων που διακτινίστηκε στην σύγχρονη εποχή και  καταυγάζει το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, αυτό και μόνο  φωτίζει την Ευρώπη.

Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ, είναι πνευματικό γεγονός που αντέχει στον χώρο και στον χρόνο και λάμπει ως μνημείο του Παγκόσμιου Πολιτισμού και το Πνεύμα αυτού του Αγώνα δεν καταστέλλεται και δεν εξουσιάζεται.

Είναι το ακοίμητο προζύμι για κάθε εξόρμηση του Έθνους προς την Απελευθέρωση και ερμηνεύει την απάντηση που έδωσε Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας στον Ουίλλμοτ Όρτον, Υφυπουργό Πολέμου και Αποικιών της Αγγλικής Κυβέρνησης  όταν τον ρώτησε «ποία χωροταξικά - όρια διεκδικεί η Ελλάς;» με την Ιερή φράση:  «Τα όρια της Ελλάδας, ορίζονται  από το 1821, υπό του αίματος του εκχυθέντος εις τας σφαγάς των Κυδωνιών, της Κύπρου, της Χίου, της Κρήτης, των Ψαρών, του Μεσολογγίου και στις πολυάριθμες ναυμαχίες και μάχες, στις οποίες δοξάστηκε το γενναίο αυτό Έθνος».

Ο Εθνεγέρτης Ρήγας Φεραίος ο Θεσσαλός Βελεστινλής,  πίστευε πως όλα  χάνονται όντας χαθεί η πατρίδα. Κι εμείς φοβόμαστε πως θα χαθεί η Κύπρος. Γιατί οι ηττημένοι και συμβιβασμένοι μηδίζοντες, το βαθύ ανανικό κράτος, απεγνωσμένα προσπαθούν  να σβήσουν από την πάνδημη μνήμη το Έπος της ΕΟΚΑ.

Ο Ρήγας πίστευε ακράδαντα  πως, οι Έλληνες δεν κάμνουν ποτέ ειρήνη με ένα εχθρό, ο οποίος κατακρατεί Ελληνικόν τόπον.

Αλλά εμείς οι λίγοι που ακόμη πολεμούμε, δεν θα παραχωρήσουμε ούτε σπιθαμή Ελληνικής γης στην Τουρκία.

Αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε συνεχώς, σήμερα που ζούμε στην εποχή των μεγάλων και πολλών συγκαταβάσεων, όπου μπροστά μας αρμενίζουν πλησίστιες όλες οι σημαίες ευκαιρίας και μας παρασέρνουν οι νεκατωμένοι αέρηδες της παρακμής. Είμαστε Έλληνες, που ζούμε έξω από τα όρια του Ελληνικού κράτους. Τα Φυλακισμένα Μνήματα στην Λευκωσίας συνιστούν  λαμπρό μνημείο του Παγκόσμιου Πολιτισμού, και εκεί κτυπά η καρδιά του Ελληνισμού. Η παρουσία τους επάνω στην γραμμή καταπαύσεως του πυρός, πυρακτώνει  την  σκλαβωμένη μας πατρίδα. Γι αυτό,  εμείς θέλουμε την Ελλάδα και ας τρώγωμεν πέτρες. Θέλουμε μια Ελλάδα   όπως την ήθελε ο Καποδίστριας ο Μέγας Οραματιστής και Ιδεολόγος: Ελεύθερη, Ουδέτερη, Ανεξάρτητη και  Παγκόσμιο Κέντρο Σοφίας, Επιστημών  και Γραμμάτων. Με  απόλυτη Πολιτική Αυτονομία, και κράτος  που θα κηρυχθεί ομοφώνως υφ’ όλων των Δυνάμεων ως χώρος αφιερωμένος αποκλειστικώς και μόνον εις τας Επιστήμας και την Διαφώτισιν του ανθρώπινου γένους. Μακράν πάσης ξένης αναμίξεως, και να κηρυχθεί  δι’ όλη την ανθρωπότητα κράτος ιερόν, δημιουργούσα κατ’ αυτόν τον τρόπον μίαν σωτηρίαν ισορροπίαν δι’ ολόκληρον την ανθρωπότητα.

Σ αυτά τα εμπνευσμένα λόγια του Κυβερνήτη συμπυκνώνεται όλη η Αρχαία Ελληνική Δόξα.

 Εμείς οι Έλληνες Κύπριοι, που είμαστε σήμερα ανάμεσα σας,  πιστεύουμε ακράδαντα πως,

Εάν φιλοτιμούμεθα ,

να την ξαναποκτήσωμε,

 με ίδρωτα και με αίμα,

Τότε καλόν το καύχημα,

 Αρχαίας δόξης.